"حَذر كُن"

گر مرد نام و ننگی از کوی ما گذر کن
ما ننگ خاص و عامیم از ننگ ما حذر کن

سر گشتگان عشقیم، نه دل، نه دین، نه دنیا
از ننگ و بد برون آ، آنگه بما نظر کن

بیرون ز کفر و دینیم، برتر ز صلح و کینیم
نه در فراق و وصلیم، رو نام ما دگر کن

ما رحمت و امانیم، ما جانِ جانِ جانیم
بیرون زهر گمانیم، با ما ز خود سفر کن

در عشق باده نوشیم، مانند باده جوشیم
بیهوش و هم بهوشیم، بی سر چو پا تو سر کن

دانی که ما چه جانیم، کز جان و دل گرانیم
با ما میا درین ره، اینجا ز سر سفر کن
جلال الدين بلخي

پي نوشت:

١-حضرت نوح (عليه السلام). وقتى درخواست عذاب براى قوم خود كرد ، خداوند جبرئيل را با هفت هسته خرما نزد وى فرستاد وگفت : اى پيامبر ، خداوند مى فرمايد :اين مردم آفريده ها و بندگان من هستند و من آنها را بوسيله صاعقه آسمانى از بين نمى برم مگر بعد از ابلاغ دعوت و اتمام حجت ، بنابراين دوباره براى دعوت آنها تلاش كن كه من بخاطر آن به تو پاداش دهم . اين هسته هاى خرما را بكار كه براى تو در روئيدن ، رشد كردن و بارور شدن آنها ، گشايش و نجات است .پيروان با ايمان خود را نيز به اين امر بشارت ده .درختان خرما روئيدند و مراحل مختلف رشد را سپرى كردند و پس از مدتى طولانى به ميوه نشستند ،نوح ( عليه السلام ) از خدا درخواست نمود كه به وعده خود وفا كند ، اما خداوند ( بار ديگر ) او را مأمور كرد ازهسته هاى همان نخل ها بكارد و باز صبر و تلاش پيشه سازد و دليل و حجت را بر قوم خود تمام گرداند . در اين هنگام پيروان نوح كه به او ايمان آورده بودند از جريان باخبر شدند و سيصد نفر از آنان دست از نوح كشيدند وگفتند : اگر ادعا و دعوت نوح حق بود نبايد پروردگارش از وعده خود تخلف مى كرد .اما خداوند هفت بار پى در پى او را مأمور كاشتن و بارور ساختن نخل ها نمود و هر بار گروهى از پيروان نوح از دين برگشتند تا آنكه طرفداران او به هفتاد و چند تن رسيدند...
٢- بايد خدا رو از روي رحمتش شناخت